De minder leuke kant van Afrika
Blijf op de hoogte en volg Ayla
07 Oktober 2014 | Ghana, Tamale
Doordat we maandagnacht pas laat thuis waren en ik toch wel erg moe was, besloot ik om dinsdag nog een dagje thuis te blijven van het werk. Al een tijdje voelde ik me niet fit en liep ik leeg op het toilet. Woensdag dan toch maar een algemeen bloedonderzoek laten doen bij the New Life Clinic, waar Annemiek werkt. Volgens de dokter moest ik ook maar voor de zekerheid een malariatest doen. Maar ik had toch geen malaria dacht ik nog. Want ik ben niet zo ziek als de andere vrijwilliger. Het zal vast wel mn maag zijn en een bacterie ofzo. Na een uur wachten kreeg ik het briefje waar de uitslag op stond. Malaria Parasite: Present (+).
Doordat ik samen met Annemiek was mocht ik over al voor. Nadat er een folder (dossier, of te wel een paar lege a4'tjes dubbelvouwen waar ze alles op kunnen schrijven) voor mij was gemaakt, mocht ik gelijk door naar de dokter. Na een gesprekje was de uitslag: malaria en een maagontsteking. Door naar de apotheek waar ik een heleboel medicijnen heb meegekregen. De komende dagen slik ik 's ochtends 10 pillen per dag en nog een drankje erbij en de rest verspreid over de dag. Niemand had deze uitslag verwacht en ik zelf ook totaal niet. Dus ik schrok er wel een beetje van. 's Middags ben ik in the office van de organisatie op de bank gaan liggen, zodat ik nog wat aanspraak had van de andere vrijwilligers die langs kwamen. Nu ik me had overgegeven aan ziek zijn, merkte ik al snel dat ik me steeds beroerder ging voelen. Ik voelde me de laatste tijd al langer niet helemaal fit, maar gaf dit niet toe en ging maar door. Zo ook op de hoogste berg van Ghana, wat ik in mijn vorige verslag schreef. Tijdens deze klim werd ik vaak licht in mijn hoofd, nu weet ik waarom.
Toen ik 's avonds het thuisfrond belde met dit minder goede nieuws schrokken mijn ouders toch wel. En zo ook mijn vriendinnen in Nederland. Al snel kreeg ik de vraag: Van malaria kan je toch dood gaan? Dat is super ernstig! Maar je slikte toch malariapillen? Klopt, malaria is niet niets en het kan inderdaad dodelijk zijn. Maar hier in Ghana komt dit zo vaak voor dat ze er goed op zijn ingespeeld. Zo krijgen ze hier elk jaar nieuwe medicatie tegen malaria. De Afrikanen zelf slikken ook geen malariatabletten, als zij malaria krijgen nemen ze dan medicatie en voor de rest niet. Ik zelf slik elke ochtend Malarone. Als ik dit niet zou doen, zouden mijn klachten veel en veel erger zijn.
Deze week heb ik dus maar vrij genomen van het werk. Eerst maar even goed uitzieken voordat ik weer naar het weeshuis ga. Deze dagen zet ik geen wekker en wordt ik rustig wakker, ga ik op mijn gemakje douchen en wat eten en dan neem ik de hele pillenbende in. Dan ga ik weer even op bed liggen met de hoop dat de missenlijkheid niet al te erg wordt. 's Middags als de andere vrijwilligers klaar zijn met werken ga ik met de taxi richting de stad of the office waar ik verder ga met rustig aan doen. Ik merk dat ik erg snel moe ben en heb ook erg veel hoofdpijn. Maar de hele dag thuis blijven vind ik toch maar niks. Dan duren de dagen te lang voor mij.
Na een paar dagen pillen slikken, voelde ik me een stuk beter. Ik was alleen nog erg snel moe. Zo ben ik zaterdag samen met een paar vrijwilligers naar de markt geweest om stoffen te kopen. Van deze stoffen laat ik een jurkje en jasje maken. Hierna zijn we wat gaan eten en naar mijn huis gegaan. Spullen gedropt en ons klaargemaakt voor een gezellig avondje. Eerst uit eten bij een wat luxer restaurant en daarna nog een drankje gedaan bij het Sallah feest (offerfeest). Hier kwamen we nog twee andere vrijwilligers tegen, super gezellig dus. Muziek, drankjes en gezellige mensen!. Op een gegeven moment hadden we de taxi gebeld en die zou ons op komen halen. We moesten vijf seconden wachten. Deze vijf seconde waren een nachtmerrie!
Er kwamen twee jongens aangereden op een scoorter. Een stapte af, de ander reedt een stukje verder. Ik voelde iets aan mn tasje, ik keek om en zag een erg groot mes op mijn arm staan. Gelijk mn tas gegeven en ben gillend weggerend. Onderweg gevallen omdat ik achterom naar de andere twee keek of ze er ook aankwamen. Ook zij kwamen gillend aangerend (zonder tas) en samen zijn we terug naar het restaurant gegaan waar we erg goed zijn opgevangen. Daar hebben ze de politie gebeld en die kwamen er snel aan. Ondertussen was Bash ook aangekomen en met zijn allen zijn we met zwaailichten naar het bureau gereden. Daarna nog langs het ziekenhuis voor de wondverzorging. Uiteindelijk kwamen we om 3u 's nachts aan bij de lodge, waar we misschien vijf minuten hebben geslapen. De dag erna weer naar de politie voor de verklaring af te leggen en die kunnen we vandaag ophalen als het goed is.
Bij alle drie zit de schrik er nog goed in. Als er twee jongens achter ons lopen, houden we ze goed in de gaten. Het lijkt alsof het niet is gebeurt, of het een film is. Die nog erg vaak afspeelt in mijn hoofd. We moeten het de tijd geven om het te verwerken. Gelukkig kunnen we er met zijn drieën goed over praten. En krijgen we hier en uit Nederland veel steun.
Liefs xx
Doordat ik samen met Annemiek was mocht ik over al voor. Nadat er een folder (dossier, of te wel een paar lege a4'tjes dubbelvouwen waar ze alles op kunnen schrijven) voor mij was gemaakt, mocht ik gelijk door naar de dokter. Na een gesprekje was de uitslag: malaria en een maagontsteking. Door naar de apotheek waar ik een heleboel medicijnen heb meegekregen. De komende dagen slik ik 's ochtends 10 pillen per dag en nog een drankje erbij en de rest verspreid over de dag. Niemand had deze uitslag verwacht en ik zelf ook totaal niet. Dus ik schrok er wel een beetje van. 's Middags ben ik in the office van de organisatie op de bank gaan liggen, zodat ik nog wat aanspraak had van de andere vrijwilligers die langs kwamen. Nu ik me had overgegeven aan ziek zijn, merkte ik al snel dat ik me steeds beroerder ging voelen. Ik voelde me de laatste tijd al langer niet helemaal fit, maar gaf dit niet toe en ging maar door. Zo ook op de hoogste berg van Ghana, wat ik in mijn vorige verslag schreef. Tijdens deze klim werd ik vaak licht in mijn hoofd, nu weet ik waarom.
Toen ik 's avonds het thuisfrond belde met dit minder goede nieuws schrokken mijn ouders toch wel. En zo ook mijn vriendinnen in Nederland. Al snel kreeg ik de vraag: Van malaria kan je toch dood gaan? Dat is super ernstig! Maar je slikte toch malariapillen? Klopt, malaria is niet niets en het kan inderdaad dodelijk zijn. Maar hier in Ghana komt dit zo vaak voor dat ze er goed op zijn ingespeeld. Zo krijgen ze hier elk jaar nieuwe medicatie tegen malaria. De Afrikanen zelf slikken ook geen malariatabletten, als zij malaria krijgen nemen ze dan medicatie en voor de rest niet. Ik zelf slik elke ochtend Malarone. Als ik dit niet zou doen, zouden mijn klachten veel en veel erger zijn.
Deze week heb ik dus maar vrij genomen van het werk. Eerst maar even goed uitzieken voordat ik weer naar het weeshuis ga. Deze dagen zet ik geen wekker en wordt ik rustig wakker, ga ik op mijn gemakje douchen en wat eten en dan neem ik de hele pillenbende in. Dan ga ik weer even op bed liggen met de hoop dat de missenlijkheid niet al te erg wordt. 's Middags als de andere vrijwilligers klaar zijn met werken ga ik met de taxi richting de stad of the office waar ik verder ga met rustig aan doen. Ik merk dat ik erg snel moe ben en heb ook erg veel hoofdpijn. Maar de hele dag thuis blijven vind ik toch maar niks. Dan duren de dagen te lang voor mij.
Na een paar dagen pillen slikken, voelde ik me een stuk beter. Ik was alleen nog erg snel moe. Zo ben ik zaterdag samen met een paar vrijwilligers naar de markt geweest om stoffen te kopen. Van deze stoffen laat ik een jurkje en jasje maken. Hierna zijn we wat gaan eten en naar mijn huis gegaan. Spullen gedropt en ons klaargemaakt voor een gezellig avondje. Eerst uit eten bij een wat luxer restaurant en daarna nog een drankje gedaan bij het Sallah feest (offerfeest). Hier kwamen we nog twee andere vrijwilligers tegen, super gezellig dus. Muziek, drankjes en gezellige mensen!. Op een gegeven moment hadden we de taxi gebeld en die zou ons op komen halen. We moesten vijf seconden wachten. Deze vijf seconde waren een nachtmerrie!
Er kwamen twee jongens aangereden op een scoorter. Een stapte af, de ander reedt een stukje verder. Ik voelde iets aan mn tasje, ik keek om en zag een erg groot mes op mijn arm staan. Gelijk mn tas gegeven en ben gillend weggerend. Onderweg gevallen omdat ik achterom naar de andere twee keek of ze er ook aankwamen. Ook zij kwamen gillend aangerend (zonder tas) en samen zijn we terug naar het restaurant gegaan waar we erg goed zijn opgevangen. Daar hebben ze de politie gebeld en die kwamen er snel aan. Ondertussen was Bash ook aangekomen en met zijn allen zijn we met zwaailichten naar het bureau gereden. Daarna nog langs het ziekenhuis voor de wondverzorging. Uiteindelijk kwamen we om 3u 's nachts aan bij de lodge, waar we misschien vijf minuten hebben geslapen. De dag erna weer naar de politie voor de verklaring af te leggen en die kunnen we vandaag ophalen als het goed is.
Bij alle drie zit de schrik er nog goed in. Als er twee jongens achter ons lopen, houden we ze goed in de gaten. Het lijkt alsof het niet is gebeurt, of het een film is. Die nog erg vaak afspeelt in mijn hoofd. We moeten het de tijd geven om het te verwerken. Gelukkig kunnen we er met zijn drieën goed over praten. En krijgen we hier en uit Nederland veel steun.
Liefs xx
-
07 Oktober 2014 - 15:07
Samantha:
Ha ayla,
Sjee dat je helaas ook nog de minder leuke dingen moet meemaken in afrika.
Overvallen worden lijkt me echt een rotervaring, maar hopelijk kun je het snel en goed verwerken. En dan ook nog eens malaria oplopen....het zit je even niet mee zeg!!
Fijn dat je met alles goed bent opgevangen.
Hopelijk ben je snel weer beter en kun je weer genieten van de leuke en mooie dingen van afrika!
Succes meid!
Groetjes Samantha -
07 Oktober 2014 - 15:24
Janny Rotte:
Meisje toch! Weet eerlijk gezegd niet wat ik als eerste moet opschrijven........mijn woede over 2 van die ###%}}}###.... ( ben bang dat het anders niet door de censuur heen komt;-)) die het in hun hersens halen om zo,n actie te ondernemen en jullie de schrik van je leven te bezorgen , of je proberen te troosten omdat wel even alles lijkt tegen te zitten. Balen meiske! Wens je in ieder geval veel sterkte!!!! En een dikke kus -
07 Oktober 2014 - 21:07
Geert O.:
Hoi Ayla,
Allereerst beterschap toegewenst.
Ziek zijn is natuurlijk al niet erg fijn maar als je dan ook nog zover van huis bent telt dat dubbel.
Mooi dat er zo goed voor je wordt gezorgd.
Jammer dat je inderdaad ook met de minder mooie kanten van het land te maken krijgt.
Als blank persoon ben je natuurlijk wat kwetsbaarder omdat dat geassocieerd wordt met het hebben van (veel) geld en daardoor een dankbare prooi.
Hopelijk kun je deze slechte ervaring snel van je afzetten zodat je jezelf weer kunt concentreren op het werk waarvoor je daar naartoe bent gegaan.
Dikke knuffel uit Roosendaal.
-
07 Oktober 2014 - 22:41
Lian.melissen:
Hoi Ayla, jeetje je leventje is niet bepaald saai zo, maar veel beterschap en hopelijk is die vervelende ervaring snel voorbij, hou je haaks, gr, gj en lian -
09 Oktober 2014 - 14:15
Koos En Marleen:
Hoi Ayla,
Wat een nare ervaring, we wensen je sterkte en hopen maar dat de rest van je verblijf rustiger zal verlopen.
Groetjes Koos en Marleen.
-
09 Oktober 2014 - 15:05
Tieneke:
Heftig allemaal. Natuurlijk kunnen dit soort dingen ook in Nederland gebeuren maar nu je zo ver van huis ben is het net even anders. Heel veel sterkte en beterschap. Ik kijk uit naar je volgende verslag maar dan in goede gezondheid. Van mij een beterschap knuffel. -
09 Oktober 2014 - 18:07
Marieke Lazeroms:
Hey Ayla,
Jeetje. Wat schrikken zeg! Jammer dat je ook deze kant mee moet maken. Ik hoop dat je je snel beter voelt en ook weer kunt genieten van de mooie kanten van Afrika! Beterschap en sterkte! Ik kijk uit maar je volgende reisverslag, hopelijk is die voor jou weer wat positiever :)
Liefs! -
09 Oktober 2014 - 18:42
Dirk, Debbie, Elin, Reno, Iva:
Goh Ayla... heftig zeg! én malaria én overvallen worden. Het lijkt me allebei heel akelig en ook eng om mee te maken.
We hopen dat je je snel weer fit voelt en dat die hele slechte film maar snel uit je hoofd kan zodat je ook nog kan genieten daar.
Beterschap!
Groetjes van ons allemaal. -
10 Oktober 2014 - 00:44
Kitty Oonincx :
hallo ayla van harte beterschap en dat je maar snel beter bent groetjes en uit kijken
-
10 Oktober 2014 - 09:07
Harrie Bus:
Heee Ayla.
Wat is gvd op z'n Ghanees...? Overvallen worden is een verschrikkelijke ervaring maar ik lees dat jullie elkaar goed opvangen en erover blijven praten. Dat is goed voor je verwerking. Laat je niet uit het veld slaan hierdoor and keep your head up!!
Ik schreef in mijn vorige reactie al over Floortje Dessing. Die heeft blijkbaar ook heel diverse ervaringen opgedaan door haar vele reizen. Je begint haar al aardig te evenaren zeg.
Ik wens je ondanks de malaria en de negatieve ervaring toch nog een leuke tijd daar. Denk daarbij maar aan Ruud uit de eerste Big Brother serie die altijd ze": Keep the soul alive...!!
Groetjes uit Velp, Harrie -
13 Oktober 2014 - 11:24
Marlies:
Hoi Ayla,
Wat een pech, ik hoop dat je alles snel te boven komt en er een niet te nare nasmaak
aan over houdt, maar uiteindelijk overheersen toch de positieve/ leuke ervaringen en
herinneringen!
gr. Marlies
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
