Weekje vakantie & Blanche Marie watervallen

De eerste dag in Suriname voor papa, mama en Amber is aangebroken. Deze dag stond er een citytour a la Ayla en Manon op de planning. Met zijn vijven langs ’t Vat, Fort Zeelandia, I(l)SU, Onafhankelijkheidsplein, de Waterkant, het winkelcentrum, resort Zin, Zus & Zo en weer langs ons huisje gelopen. Helaas heeft het tijdens de citytour wel eventjes geregend, maar ja dat is ook Suriname. ’s Avonds met z’n allen bij Zus & Zo gegeten. Daarna weer lekker op tijd naar mijn bedje toe, ik was toch nog wel erg moe van het drukke weekend.

Dinsdag lekker uitgeslapen om daarna weer aan ons bruine kleurtje te werken. Tja, dat moeten we natuurlijk wel bijhouden. Dadelijk zijn we wit als we weer in Nederland aankomen, maar daar denken we nu nog niet aan. We willen nog lang niet naar huis toe. Na een hoop gedoe bij hotel Torarica mochten we dan eindelijk het zwembad in om af te koelen. Hmm, heerlijk! ’s Avonds met Amber en Manon iets makkelijks thuis gegeten, want Manon en ik moesten weer salsadansjes gaan doen. Amber ging mee om te kijken. Na een gezellig les, weer naar huis toe om nog even te chillen en onze tas in te pakken voor morgen.

Vandaag is het dan zover, we gaan naar de Blanche Marie watervallen! Met onze spullen naar het hotel van papa en mama, waar we werden opgehaald met een klein busje. Onderweg nog een stop gemaakt om eten te halen en daar kwamen we de andere vier vakantiegangers en de gids tegen. Na een uur rijden, viel het bereik weg: dag bewoonde wereld! Na een reis van in totaal negen uur, met ondertussen een paar stops gemaakt, kwamen we dan eindelijk in Apoera. Een klein dorpje wat eigenlijk de tweede grote stad van Suriname moest worden. Hier hebben we in een huisje geslapen. ’s Avonds nog een wandeling gemaakt in het dorp en wat gedronken en gegeten met z’n allen. Daarna in slaap gevallen in een stapelbed met een vreselijk matras.

Op donderdag stond er in de planning om naar de Blanche Marie watervallen te gaan. Hup, in het busje en gaan met die banaan. Weer dik twee uur rijden op die hobbelweg. En het laatste gedeelte in de echt jungle. Eenmaal aangekomen bij de watervallen was dit toch wel een erg mooi gezicht. We hadden al van enkele mensen gehoord dat in de grote droge tijd (nu dus) de watervallen droog kunnen staan. Dat was gelukkig niet het geval. Eerst hebben we gebaad in het water, even echt op z’n Surinaams onze haren hier gewassen. Op een gegeven moment zei de gids dat we via een touw naar de overkant moesten gaan. Oke, dat doen we wel even. Door de sterkte stroming je zelf naar de andere kant trekken. Eenmaal aan de overkant aangekomen, moest ik op een steen gaan zitten tot dat de rest er ook was. Op een gegeven moment zei de gids: klim maar omhoog. Omhoog? Jep, omhoog. Met zijn achten hebben we heel de waterval beklommen en wij zelfs op onze blote voetjes. Dat was niet altijd even fijn, zo heb je wel de meeste grip, maar de stenen waren toch wel erg warm en op best wel veel plaatsen zaten er gedroogde planten op die nogal in je voeten prikten. Even gerust in de ‘jacuzzi’ om daarna weer verder te gaan met onze trip. Onderweg gevraagd hoe we weer beneden kwamen, met als antwoord: zwemmend. Huh, zwemmend? Eenmaal beneden aangekomen, moesten we alleen nog een oversteek maken. Klinkt erg makkelijk, maar we moesten door een stroomversnelling zwemmen. Met zijn drieën gingen we als laatste. Een grote sprong gemaakt en snel naar de overkant gezwommen. Yes, we hebben het gehaald! Daarna even uitgerust in het zonnetje en wat gegeten. Aan het einde van de middag weer terug gereden met het busje en de jeep. ’s Avonds met heel de groep gegeten en gekletst. Daarna weer naar bedje toe, want zo’n dag aan het water en in de zon put je toch wel uit.

Vrijdag zijn we eerst met een bootje gaan varen in een kreek. De kans was er om grote otters tegen te komen. Maar dit waren denk ik ook vakantie aan het vieren, net zo als wij. Geen een otter gezien. Wat toch wel erg jammer was! Met het bootje ook naar een zandbank gevaren waar we lekker konden gaan zwemmen en zonnen. Het water was gewoon warm van de zon. Toch wel een beetje afkoeling. We zijn hier niet al te lang geweest, want de zon brandden zo op je lichaam. Rond een uur of twee waren we weer terug in Apoera. Even wat eten en je had wat tijd voor jezelf. Rond een uur of vijf vertrokken we weer. Eerst langs de openbare school in Apoera. Papa, mama en Amber hadden een heleboel pennen, lampjes en schriftjes meegenomen uit Nederland. Deze hebben wij aan deze school gedoneerd en daar waren ze erg blij mee. Daarna langs een indianendorp gelopen. Hier in de jungle zelfs gewinkeld, een paar sieraden gekocht die zij zelf maken van zaden. Het was erg leuk om te zien met hoe weinig zij tevreden zijn en hoe zij leven. Daarna nog langs het vogeleiland gereden. Normaal gesproken zouden hier met zonsondergang de vogels naar toe vliegen, maar deze hadden denk ik ook al vakantie. We hebben vogels zien vliegen, maar juist net de andere kant op. Komt dat door ons of hoe komt dat toch dat we geen dieren zien? Na een enkele vogel gezien te hebben zijn we terug gereden voor onze laatste avond, bonte avond. Na een wat minder lekkere maaltijd, nog even wat gedronken met z’n allen en daarna weer naar bed toe. De laatste nacht in dat vreselijke bed.

Vandaag weer een lange rit naar huis. Alle spullen ingepakt, ontbijten, alle spullen in het busje en de jeep zetten en hophop naar huis toe. Onderweg nog een stop gemaakt, waar we heel toevallig twee jongens tegen kwamen die Manon en ik kennen van salsales. Even een praatje gemaakt, wat gegeten en weer in het busje. De terugreis ging gelukkig een stuk sneller, we maakte ook minder stops. Rond de klok van vijf uur waren we weer in ons huisje. Even bij gekletst met onze huisgenootje en pizza besteld met z’n allen. Papa en mama kwamen hier ook pizza eten, want we hadden allemaal geen zin meer om ergens anders te gaan eten. Na het eten nog even snel gerust, zodat we ’s avonds weer naar Zsa Zsa Zsu konden gaan. De eerste stapavond van Amber in Suriname. Na een gezellig avondje stappen waren we toch wel erg moe en zijn we lekker gaan slapen.

Na twee uurtjes slapen was ik al weer klaar wakker, heel fijn dit.. Gelukkig was onze planning al om niet al te veel te gaan doen. Vandaag weer lekker aan het zwembad gelegen en aan ons bruine kleurtje gewerkt. De zon werkte helaas niet mee, want die zat achter de wolken en later op de dag voelde we zelf regendruppels. ’s Avonds met zijn vijven wat gegeten bij ’t Vat. Gewoon lekker wat frietjes met een stukje kip erbij, heerlijk. Daarna niet meer zoveel gedaan.

Maandag was het een nationale feestdag, dus dat betekend: VRIJ! Ja, onze vakantie zit er helaas al weer op, dus wij zijn heel erg blij met deze feestdag. Het is vandaag de dag van de Marrons. Het leek ons een leuk idee om met de taxi naar Santigrond te gaan, een marrondorp, om te zien hoe ze daar deze feestdag vieren. Bij aankomst werd ik al gelijk aangesproken dat het geweldig is dat we hier feest komen vieren. In het begin waren ze nog aan het opbouwen en hebben we een rondleiding gehad in het dorp. Daarna begon het feest echt en dit was erg leuk om te zien! Veel gekleurde kledij en traditionele gebeurtenissen gezien. Rond half vier hadden we het wel gezien en werden we opgehaald door de taxi. ’s Avonds op Blauwgrond wat gegeten. Eenmaal aan tafel kwamen er twee vakantiegangers van de Blanche Marie watervallen tour binnen gelopen. Een onverwachtse reünie. Manon en ik wilde vanavond niet al te laat naar bed toe, want wij moesten morgen weer vroeg uit bed voor stage.

Pff, dat is weer even wennen de wekker zo vroeg. Deze week moeten we twee dagen stagelopen. Donderdag zijn we vrij, omdat het de laatste echte dag is van papa, mama en Amber in Suriname. Op stage aangekomen zag ik al gelijk dat de afdeling een stuk voller ligt dan toen ik op vakantie ging. Wat een lieve kindjes liggen hier toch allemaal. Er ligt zelfs een baby die met 25 weken is geboren en 755 gram weegt, super weinig dus! In het begin wel een beetje eng om te zien, maar ook heel mooi dat zo iets kleins kan leven. Na wat kinderen te hebben gebaad, een paar wiegjes hebben schoongemaakt, kinderen te hebben gevoed, hebben verschoond en alles te hebben gerapporteerd zat mijn stagedag er al voor een groot deel op. Woensdag zijn papa, mama en Amber langs het ziekenhuis gekomen, zodat wij konden laten zien waar we stage lopen. Eerst langs afdeling 80 waar we eerst stage hebben gelopen. Gelijk wat foto’s afgegeven, die we de laatste dag hebben gemaakt met alle collega’s. Dit vonden ze erg leuk! Daarna langs de kinderafdeling waar Manon stage loopt en als laatste naar mijn afdeling. Hier hebben ze gezien hoe ik een baby aan het voeden was en hoe ik de vitale functies controleer bij een prematuurtje. Dit vonden ze erg leuk om te zien.

Snel na de dienst naar huis, want we hadden een dolfijnen en kaaimannen toch gepland staan. Er kwam een hele grote bui uit de lucht, dus eerst maar even langs resort Zin gelopen om te vragen of het wel doorging. Uiteindelijk ging de tour door, maar zijn we veel te laat vertrokken. Hier door wist ik al zeker dat we geen dolfijn meer zouden zien. Erg jammer, maar dit is dus wel uitgekomen. Daarna bij een Surinaams gezien een vleesbroodje gegeten en daarna met hele kleine, wiebelige bootjes door een soort moeras gevaren. Hier een baby kaaiman en een grotere kaaiman gevangen en deze beiden vast gehouden! Natuurlijk staat dit vast op foto’s, maar die moet ik nog op de laptop zetten, dus die volgen nog. Daarna weer terug naar het Surinaamse gezin gevaren om daar nog bami te eten. Uiteindelijk waren we rond 23:00h weer terug in Paramaribo. Mama kon helaas niet mee gaan op deze tour, zij was ziek geworden van de airco en ging lekker vroeg naar bedje toe.

Vandaag is de laatste echte dag van papa, mama en Amber in Suriname. Deze dag gaan we nog even goed gebruiken om Paramaribo te zien. Even winkelen, foto’s maken bij I(l)SU, het kleurtje bij bruinen, gezellig uit eten en daarna de laatste stapavond van Amber: Havana! Ik hoop dat ze een leuke tijd hier hebben gehad, ik in ieder geval wel en die twee weken zijn omgevlogen met ze!

Bigi bosi!