The last week

Pff, wat is de tijd toch snel gegaan hier. Vanavond alweer het laatste avondje ’t Vat, La Caff en Zin. Eerst een salsadansje gedaan bij ’t Vat, waar Ronny en Nelly hebben kunnen genieten van wat wij hier aan salsaskills hebben geleerd. Daarna hebben zij nog een drankje gedaan bij ’t Vat en zijn wij door gelopen naar La Caff. Na een paar carnavalsliedjes, tja het was 11.11.’11, vonden wij het tijd om nog even naar Zin te gaan. We hadden aan een hoop mensen gevraagd of ze mee gingen. Het is tenslotte onze laatste week hier. En dat hebben we geweten, samen met een hoop andere mensen zijn Manon en ik met kleding en al geëindigd in het zwembad.

Zaterdag hadden we White Beach op de planning staan. Met heel het huis, inclusief ons nieuwe huisgenootje en Ronny en Nelly, de taxi in en hop naar White Beach. Dit is een aangelegd stuk strand net zoals Overbridge. Hier heerlijk van het zonnetje genoten en gezwommen in het gedeelte waar geen piranha’s zaten. Na een flinke regenbui kwam al snel weer de taxi om ons op te halen. ’s Avonds met een verbrand neusje een preparty gehouden om daarna met z’n allen door naar Zsa Zsa Zsu te gaan. Door het vele hoesten van mij, hebben we het niet tot het einde vol gehouden. Schandalig eigenlijk voor ons laatste zaterdagavond hier, maar niets aan te doen. Snel m’n bedje ingekropen met de hoop dat het hoesten daardoor minder zou worden.

Vandaag hadden we een rustdagje. De moeder van Manon was op dolfijn- & sunsettour. Met heel huize Tjon hebben we aan ons bruine kleurtje gewerkt bij resort Zin. We waren allemaal toch wel moe van de avond ervoor en hebben hier dan ook een heerlijke powernap gedaan. ’s Avonds voor de laatste keer naar het onafhankelijkheidsplein geweest om daar de breakdancedansjes te bewonderen. Helaas waren er niet zoveel mensen. Voor twee daarvan hadden we Fred & Ed chocoladepasta uit Nederland mee laten komen en hier waren ze toch wel erg blij mee. Zelf ook nog een paar ‘stunts’ gedaan, wat ze niet hadden verwacht dat ik dat kon. Na deze stunts samen met Manon bij Jiji’s gegeten, waar het weer erg lang duurde.

En daar was dan onze laatste trip in dit prachtige land: Nickerie en Bigipan. Met z’n zessen in de taxi om via Groningen naar Nickerie te rijden en door te gaan naar Bigipan waar we vogels, apen en kaaimannen hebben gespot en ook de kaaiman mochten vasthouden. Midden op het water hadden we een huisje waar we de hangmatten hebben opgehangen voor de nacht. Heerlijk die rust. Helaas voelde ik me nog steeds niet lekker en moest ik nog steeds erg veel hoesten. Na het sterren kijken en het sterrenbeeld stier te hebben gevonden heb ik heel de nacht van het hoesten wakker gelegen. De volgende dag zijn we rustig wakker geworden van de opkomende zon. Even ontbeten en al onze spullen gepakt, in het bootje gelegd en om weer terug te gaan varen naar het vaste land. Daar weer de taxi in om via Wageningen weer naar Paramaribo te rijden. Wageningen was helemaal uitgestorven en zag er niet meer uit. Langs hotel de Wereld gereden wat ook helemaal uitgestorven was. Toch een paar foto’s genomen voor Erik. Daarna zijn we verder gaan slapen en opeens waren we bijna in Paramaribo, hmm deze reis ging sneller dan de heenreis.

Woensdag zijn Manon en ik samen nog even naar het ziekenhuis geweest. Nu echt afscheid nemen en nog een cadeautje gegeven: slingers voor op de afdeling en Manon had allemaal kleurboeken en stiften etc. Hier waren ze erg blij mee en als we terug zouden komen zouden de slingers ophangen. Nog even snel een blik naar de baby’tjes om daarna door te gaan naar de stad. Nog even de laatste dingetjes gekocht. Daarna de koffer open gelegd om een begin te maken met inpakken. Maar hier heb ik nog geen zin in, ik wil nog niet weg. Het plan was om ’s avonds nog weg te gaan, maar ik heb toch voor m’n bed gekozen. Bah, ik voel me nog steeds niet lekker door al dat gehoest. Alles doet pijn, maar toch geniet ik van de laatste dagen in Suriname.

Gisteren samen met Ronny, Nelly en Manon aan het zwembad gelegen om te genieten van de laatste Surinaamse zonnestraaltjes. Het was weer lekker warm. Toen we terug kwamen nog maar een blik op de koffer geworpen. De scheiding gemaakt met wat ik hier achterlaat en wat ik terug neem naar Nederland. Alles past er gelukkig in. ’s Avonds met allemaal Nederlandse stagiaires een hapje gegeten bij Zus & zo, daarna door gegaan naar ’t Vat waar om half 12 onze partybus aan kwam. Hier een mooi feestje op gehad. We werden rond half 1 afgezet bij Havana waar we onze allerlaatste avond hebben gevierd. Toen de eerste mensen naar huis toe gingen kreeg ik toch wel een brok in m’n keel. En toen gingen alle lichten aan: nu is het echt afgelopen. Aan iedereen die ik niet meer zie een bigi brasa gegeven, maar gelukkig komen er nog een aantal mensen vanmiddag langs als we echt weg gaan.

De supertijd in Suriname zit er helaas op. Vanmiddag het laatste afscheid en dan vliegen we echt terug naar Nederland. Een heel dubbel gevoel. Ik vind het fijn om alle mensen in Nederland weer te zien en m’n oude leventje weer op te pakken, maar het leven wat ik hier heb opgebouwd is ook zo fijn. Nieuwe vrienden en geen stress van school en stage, een relax sfeertje en dat bevalt me wel erg goed.

Eén ding weet ik zeker: ik kom terug naar dit prachtige land! ILOVESU!

Bigi brasa en bosi