Time flies when you’re having fun
Door: aylahoutepen
Blijf op de hoogte en volg Ayla
10 September 2011 | Suriname, Paramaribo
Vandaag is het alweer een maand geleden dat Manon en ik met tranen in onze ogen door de douane op Schiphol liepen. In de tussen tijd is er al een hele hoop gebeurd.
Na dat we donderdag een stagedag hebben gehad, waar Manon en ik allebei als verantwoordelijke stonden op een eigen blok. Hebben we ’s avonds niet veel meer gedaan en gekozen voor een goede nachtrust. Vrijdag hebben we lekker in de zon gelegen bij resort Zin. Later in de middag kwamen Rolien, Yonah, Kevin en Thorby ook naar het zwembad. Na een broodje kroket te hebben gegeten zijn Manon en ik terug naar huis gelopen. Manon had een skype date met een vriendin van haar. ’s Avonds eerst naar ’t Vat voor wat salsadansje (voor onze huisgenootjes, wij keken) en daarna naar La Caff voor een dansje en drankje. De twee nieuwe huisgenootjes gingen deze avond voor het eerst mee. Het was een erg gezellig en leuke avond met als perfecte afsluiter: ‘Brabant’ van onze Guus.
Zaterdag was het weer tijd om boodschappen te doen. Samen met Yonah zijn we naar de Combé Markt gelopen om de nodige spullen te halen. Hierna onze badlakens gepakt en weer naar het zwembad. Dat bruine kleurtje komt er helaas niet uit zich zelf. Na een paar uurtjes afkoelen, opwarmen en afkoelen zijn we met zijn drietjes naar de Hermitage Mall gereden. Hier nog even gewinkeld en een mac flurry gegeten. Hier ook besloten dat we bij ’t Vat wat gingen eten. Lekkere frietjes met een kip frikandel. Onder het eten erg veel gelachen om van alles en niets. De quotes van deze dag waren: ‘knakworsten knakken niet als je ze eet’ en ‘waarom heet een lepel een lepel? Omdat hij ook pelle kan heten, maar achterstevoren heet hij ook lepel’. Met een lach op ons gezicht van al dat lachen zijn we lekker op tijd gaan slapen.
Vandaag hebben we onze eerste middagdienst en onze eerste dienst in het weekend. Eerst nog even met Lesley en Maureen gekletst op msn en daarna begon om 14:00h de dienst. Eerst de overdracht tot 15:00h en dan begon onze dienst echt. Eerst de patiënten groeten en dan rond half 5 het bloeddruk meet rondje van de patiënten met een hoge bloeddruk. Rond 20:00h wordt er weer zo’n rondje gedaan en worden de patiënten nachtklaar gemaakt. Tussendoor eet je wat en maak je de zorgdossiers in orde. Rond 21:30h komt de wachtdienst (in Nederland de nachtdienst) en kunnen wij alles gaan overdragen aan de zusters van de wacht. Na de overdracht snel naar huis lopen, want onze collega’s vinden het eigenlijk maar niets dat we lopend naar huis gaan. Ze hebben ons dan ook maandag thuis afgezet na onze dienst. Het verloop van de dienst was maandag hetzelfde er kwam alleen een acute opname tussendoor. Ik mocht samen met de verantwoordelijke zuster de acute opname gaan ophalen. Ik dacht dat we de opname gewoon bij de SEH moesten ophalen, maar dit was dus niet het geval. We zijn haar gaan ophalen met een ambulance. In dit ziekenhuis kennen ze geen ambulancebroeders, alleen een chauffeur. Met z’n drieën de ambulance in op weg naar de acute opname. Ondertussen op het wegenkaartje gekeken hoe we moesten rijden. Eenmaal bij het huis aangekomen lag mevrouw boven en moesten we via een smal trappetje naar boven. Nu de vraag: ‘hoe krijgen we haar beneden in de ambulance?’ Mevrouw op een laken gelegd en samen met de verantwoordelijke zuster, de ambulance chauffeur en familielid van mevrouw hebben we met zijn vieren mevrouw opgetild en via het kleine smalle trappetje beneden op de brandcard gelegd. Met zwaailichten en sirene aan weer snel terug naar het ziekenhuis. Opname in het ziekenhuis op papier geschreven en daarna overgedragen aan de wachtdienst. Pff, dit was dan toch best een pittige dag.
Dinsdag hadden we onze eerste wachtdienst. Maar eerst nog onze eerste les salsaaaaa! Om 18:00h begon de les en het was aardig druk, rond een man of 20. Zelf vier Nederlandse jongens. Na de basisstappen van de merengue, even pauzeren, in paren dansen en ons in geschreven te hebben voor de basiscursus, begon daarna de eerste wachtdienst. Spannend, want hier duren de wachtdiensten een stuk langer dan in Nederland. Namelijk van 21:30h – 7:00h, maar de meeste zusters blijven tot een uur of half 8 – 8 uur. Eerst weer begonnen met de overdracht en alles opgeschreven over de patiënten. Rond half 12 bloeddrukrondje gedaan, vochtbalansen afgesloten en gekeken of de infusen goed liepen. Na dit rondje hadden we tot 5:00h de tijd om de rapportages in te vullen. Tussendoor ook wat gedut en verslagen getypt. Om 5:00h weer de zaal opgegaan en alle mensen getempt, tensie en pols gemeten. Zelfs al twee mensen gebaad, zodat ze dit in de ochtenddienst niet hoefde te doen. Toch wel even wennen dat ze hier al zo vroeg beginnen met baden en dat de meeste patiënten dan ook al echt wakker zijn. Om 7:00h kwamen de zusters van de ochtenddienst ons weer overnemen. Gelukkig mochten Manon en ik naar huis toe en lekker ons bed inkruipen. De andere twee zusters van de wachtdienst hebben de overdracht gedaan.
Na drie uurtjes te hebben geslapen zijn we samen met Eline en Yonah gaan winkelen. Yonah gaat bijna naar huis en wilt nog een paar laatste dingetjes halen. Manon en ik liepen met een brak hoofd rond in het centrum van Paramaribo. Toch nog een luchtbed kunnen kopen voor in het zwembad. Daarna weer naar huis gegaan en vroeg gaan slapen. Eigenlijk toch wel lekker zo’n uitslaapdienst. Dat moeten ze in Nederland ook maar gaan invoeren. Een dag dat je mag uitslapen, maar je uren worden wel meegeteld.
Donderdag weer een vroege dienst. Pff, de wekker gaat dan toch wel heel erg vroeg! Samen met twee huisgenootjes naar het ziekenhuis gelopen om weer een dag te werken. Eerst de overdracht weer en daarna kreeg ik de taak om op de klasse, blok A en blok D alle tensies te meten, alles rapporteren, bedden opdekken en sonde voeding geven. Samen met Manon ook nog wondzorg van een erg grote ulcus cruris. ’s Middags weer rijst met kip gegeten met een aantal stagiaires. Daarna niet meer zoveel gedaan en gewacht tot het drie uur was om weer richting huis te lopen. Vanavond is het de laatste avond dat Yonah kan stappen. Dit moeten we dus even goed afsluiten. Met alle huisgenootjes naar Havana Lounge gegaan, eerst naar wat salsa gekeken en daarna zelf een dansje en drankje gedaan. Volgens mij was het wel een goed afscheidsfeestje voor Yonah, ik vond het in ieder geval een gezellige en leuke avond.
Gistere lekker uitgeslapen en met buikpijn op bed gelegen. Even een rustig dagje voor ons met skypen en verslagen typen. Ook wel eens een keer lekker. Vanavond zijn we met de nieuwste huisgenootjes wat gaan eten bij ’t Vat. Daarna bij de salsa gekeken en op naar La Caff. Hier weer een gezellige avond gehad met nog een rustige after party bij Zin. Nu ga ik snel lekker slapen, want morgen om half 10 worden we opgehaald om met zijn negenen naar het strand te gaan.
Foeroe lobi nanga kolokhoe èn te wang tra leisi baka
Ps. Raden jullie maar wat deze Surinaamse afsluiting betekend!
Na dat we donderdag een stagedag hebben gehad, waar Manon en ik allebei als verantwoordelijke stonden op een eigen blok. Hebben we ’s avonds niet veel meer gedaan en gekozen voor een goede nachtrust. Vrijdag hebben we lekker in de zon gelegen bij resort Zin. Later in de middag kwamen Rolien, Yonah, Kevin en Thorby ook naar het zwembad. Na een broodje kroket te hebben gegeten zijn Manon en ik terug naar huis gelopen. Manon had een skype date met een vriendin van haar. ’s Avonds eerst naar ’t Vat voor wat salsadansje (voor onze huisgenootjes, wij keken) en daarna naar La Caff voor een dansje en drankje. De twee nieuwe huisgenootjes gingen deze avond voor het eerst mee. Het was een erg gezellig en leuke avond met als perfecte afsluiter: ‘Brabant’ van onze Guus.
Zaterdag was het weer tijd om boodschappen te doen. Samen met Yonah zijn we naar de Combé Markt gelopen om de nodige spullen te halen. Hierna onze badlakens gepakt en weer naar het zwembad. Dat bruine kleurtje komt er helaas niet uit zich zelf. Na een paar uurtjes afkoelen, opwarmen en afkoelen zijn we met zijn drietjes naar de Hermitage Mall gereden. Hier nog even gewinkeld en een mac flurry gegeten. Hier ook besloten dat we bij ’t Vat wat gingen eten. Lekkere frietjes met een kip frikandel. Onder het eten erg veel gelachen om van alles en niets. De quotes van deze dag waren: ‘knakworsten knakken niet als je ze eet’ en ‘waarom heet een lepel een lepel? Omdat hij ook pelle kan heten, maar achterstevoren heet hij ook lepel’. Met een lach op ons gezicht van al dat lachen zijn we lekker op tijd gaan slapen.
Vandaag hebben we onze eerste middagdienst en onze eerste dienst in het weekend. Eerst nog even met Lesley en Maureen gekletst op msn en daarna begon om 14:00h de dienst. Eerst de overdracht tot 15:00h en dan begon onze dienst echt. Eerst de patiënten groeten en dan rond half 5 het bloeddruk meet rondje van de patiënten met een hoge bloeddruk. Rond 20:00h wordt er weer zo’n rondje gedaan en worden de patiënten nachtklaar gemaakt. Tussendoor eet je wat en maak je de zorgdossiers in orde. Rond 21:30h komt de wachtdienst (in Nederland de nachtdienst) en kunnen wij alles gaan overdragen aan de zusters van de wacht. Na de overdracht snel naar huis lopen, want onze collega’s vinden het eigenlijk maar niets dat we lopend naar huis gaan. Ze hebben ons dan ook maandag thuis afgezet na onze dienst. Het verloop van de dienst was maandag hetzelfde er kwam alleen een acute opname tussendoor. Ik mocht samen met de verantwoordelijke zuster de acute opname gaan ophalen. Ik dacht dat we de opname gewoon bij de SEH moesten ophalen, maar dit was dus niet het geval. We zijn haar gaan ophalen met een ambulance. In dit ziekenhuis kennen ze geen ambulancebroeders, alleen een chauffeur. Met z’n drieën de ambulance in op weg naar de acute opname. Ondertussen op het wegenkaartje gekeken hoe we moesten rijden. Eenmaal bij het huis aangekomen lag mevrouw boven en moesten we via een smal trappetje naar boven. Nu de vraag: ‘hoe krijgen we haar beneden in de ambulance?’ Mevrouw op een laken gelegd en samen met de verantwoordelijke zuster, de ambulance chauffeur en familielid van mevrouw hebben we met zijn vieren mevrouw opgetild en via het kleine smalle trappetje beneden op de brandcard gelegd. Met zwaailichten en sirene aan weer snel terug naar het ziekenhuis. Opname in het ziekenhuis op papier geschreven en daarna overgedragen aan de wachtdienst. Pff, dit was dan toch best een pittige dag.
Dinsdag hadden we onze eerste wachtdienst. Maar eerst nog onze eerste les salsaaaaa! Om 18:00h begon de les en het was aardig druk, rond een man of 20. Zelf vier Nederlandse jongens. Na de basisstappen van de merengue, even pauzeren, in paren dansen en ons in geschreven te hebben voor de basiscursus, begon daarna de eerste wachtdienst. Spannend, want hier duren de wachtdiensten een stuk langer dan in Nederland. Namelijk van 21:30h – 7:00h, maar de meeste zusters blijven tot een uur of half 8 – 8 uur. Eerst weer begonnen met de overdracht en alles opgeschreven over de patiënten. Rond half 12 bloeddrukrondje gedaan, vochtbalansen afgesloten en gekeken of de infusen goed liepen. Na dit rondje hadden we tot 5:00h de tijd om de rapportages in te vullen. Tussendoor ook wat gedut en verslagen getypt. Om 5:00h weer de zaal opgegaan en alle mensen getempt, tensie en pols gemeten. Zelfs al twee mensen gebaad, zodat ze dit in de ochtenddienst niet hoefde te doen. Toch wel even wennen dat ze hier al zo vroeg beginnen met baden en dat de meeste patiënten dan ook al echt wakker zijn. Om 7:00h kwamen de zusters van de ochtenddienst ons weer overnemen. Gelukkig mochten Manon en ik naar huis toe en lekker ons bed inkruipen. De andere twee zusters van de wachtdienst hebben de overdracht gedaan.
Na drie uurtjes te hebben geslapen zijn we samen met Eline en Yonah gaan winkelen. Yonah gaat bijna naar huis en wilt nog een paar laatste dingetjes halen. Manon en ik liepen met een brak hoofd rond in het centrum van Paramaribo. Toch nog een luchtbed kunnen kopen voor in het zwembad. Daarna weer naar huis gegaan en vroeg gaan slapen. Eigenlijk toch wel lekker zo’n uitslaapdienst. Dat moeten ze in Nederland ook maar gaan invoeren. Een dag dat je mag uitslapen, maar je uren worden wel meegeteld.
Donderdag weer een vroege dienst. Pff, de wekker gaat dan toch wel heel erg vroeg! Samen met twee huisgenootjes naar het ziekenhuis gelopen om weer een dag te werken. Eerst de overdracht weer en daarna kreeg ik de taak om op de klasse, blok A en blok D alle tensies te meten, alles rapporteren, bedden opdekken en sonde voeding geven. Samen met Manon ook nog wondzorg van een erg grote ulcus cruris. ’s Middags weer rijst met kip gegeten met een aantal stagiaires. Daarna niet meer zoveel gedaan en gewacht tot het drie uur was om weer richting huis te lopen. Vanavond is het de laatste avond dat Yonah kan stappen. Dit moeten we dus even goed afsluiten. Met alle huisgenootjes naar Havana Lounge gegaan, eerst naar wat salsa gekeken en daarna zelf een dansje en drankje gedaan. Volgens mij was het wel een goed afscheidsfeestje voor Yonah, ik vond het in ieder geval een gezellige en leuke avond.
Gistere lekker uitgeslapen en met buikpijn op bed gelegen. Even een rustig dagje voor ons met skypen en verslagen typen. Ook wel eens een keer lekker. Vanavond zijn we met de nieuwste huisgenootjes wat gaan eten bij ’t Vat. Daarna bij de salsa gekeken en op naar La Caff. Hier weer een gezellige avond gehad met nog een rustige after party bij Zin. Nu ga ik snel lekker slapen, want morgen om half 10 worden we opgehaald om met zijn negenen naar het strand te gaan.
Foeroe lobi nanga kolokhoe èn te wang tra leisi baka
Ps. Raden jullie maar wat deze Surinaamse afsluiting betekend!
-
10 September 2011 - 10:06
Ronny:
Hoi Ayla.
Gelukkig had ik "even" tijd om je verslag te lezen. Wat een drukte. Volgens mij hebben jullie het getroffen in het ziekenhuis. Je hebt veel afwisselende taken, en diensten. En die rit met die ambulance om een patient thuis op te halen lijkt me ook wel een hele bijzondere ervaring.Een goede les daar.Gezellig dat juliie naast je werk ook nog zo actief kunnen zijn, en leuke contacten hebben met die andere meiden. Blijf lekker genieten van alles wat je doet.
Foeroe lobi nanga kolokhoe uit Etten-Leur, (goed he) maar die ander zin? Die vertel je me nog wel he?
Ronny -
10 September 2011 - 12:15
Rowan:
heey nicht!
wat een lang leuk en interessant verslag maar weer. altijd leuk om te lezen wat je allemaal meemaakt. na een maand voel je je al helemaal thuis zo te lezen. zeker dat de tijd vliegt als je het na je zin hebt, dus geniet er extra van! xxx -
10 September 2011 - 13:28
Pap En Mam:
Hoi Zuster Houtepen,
Wat maken jullie een hoop mee! Geweldig dat je mee mocht met de ambulance, wat een ervaring. Als ik vertel dat jullie stage lopen in Suriname, dan zegt men vaak : dat zal niet zoveel anders zijn als in Nederland. Als je jullie verhalen leest dan weet je dat het dus wel zo is. Heel leuk om dat allemaal te kunnen volgen via deze site, skype, sms, email en facebook. Zo hebben we het idee dat jullie dichtbij zijn in plaats van aan de andere kant van de oceaan. De tijd vliegt inderdaad, nog even en we komen eraan. We hebben er zin in.
Dikke knuffel. -
10 September 2011 - 18:46
Debbie:
Wat gaaf Ayla, toch een hele andere stage dan je hier gehad zou hebben. Dat zijn toch maar mooie ervaringen waar je van kan leren... en genieten.
Geniet er nog maar lekker van daar.
Groetjes Debbie -
10 September 2011 - 21:36
Sabine:
Heee Ayla!
Leuk om te lezen wat je allemaal meemaakt in Suriname. Veel bijzondere ervaringen!
Jammer dat we je morgen bij de eerste wedstrijd moeten missen, maar we gaan natuurlijk gewoon winnen... :)
Geniet ervan!
Liefs Sabine -
11 September 2011 - 14:52
Corry:
Hoi Ayla, volgens mij heb je totaal geen spijt dat je naar Suriname bent gegaan. Indrukwekkend en leuke kring van mensen om je heen. Geniet ervan want de tijd zal inderdaad omvliegen. Groeten uit Velp. -
11 September 2011 - 18:20
Diana:
He ayla,
Zo te lezen heb je een leerzame tijd en veel lol. Geniet ervan en ook van het mooie weer!
Liefs nicht diana. -
11 September 2011 - 20:20
Cynthia:
Wat leuk al die ervaring! Zo als eind verantwoordelijk en met een ambulance mee dat maak je hier in nederland niet mee hoor.
Geniet nog heerlijk van de tijd daar en al je ervaringen!
Gr Cynthia -
14 September 2011 - 19:24
Marion L:
Hoi Ayla, een TOMTOM zou wel handig zijn in de Ambulance he`!
Wat leer je toch veel daar,
Patienten verplegen en salsa dansen!
Heel leuk allemaal.
Nog even en dan vliegen Pa en ma die kant op, Ze zijn heel trots op je,
Geniet ervan!
Groeten uit Oudenbosch
-
15 September 2011 - 12:57
Marion L:
Leuk hoor die Surinaamse afsluiting
(Veel Liefde en geluk, en tot de volgende keer)
Heb er voor jou ook eentje! :)
Mi wiensie joe tra wekie foeroe kolukoe nanga preserie dei.Te tra nungsoe.
Succes, gr Marion
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
